Indos powierniczy
Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 21 czerwca 1929 r. III. 2. C. 123/29 (OSP 1929 poz. 639), z dnia 30 października 1929 r. Rw III 1842/29 (OSP 1930 r. poz. 72), z dnia 6 lutego 1935 r. C. II. 2409/34 (LexPolonica nr 362637) oraz z dnia 24 maja 2007 r. V CSK 23/2007 (Biuletyn Sądu Najwyższego 2007/11) w obrocie wekslowym, obok indosu własnościowego, przenoszącego wszystkie prawa z weksla na indosatariusza (art. 11 pr. weksl.) oraz obok indosu pełnomocniczego, dającego tylko pełnomocnictwo do wykonywania praw z weksla (art. 18 pr. weksl.) występuje także ukryty indos powierniczy, który pozornie ma postać indosu własnościowego, a ma miejsce wtedy, gdy indosant przenosi weksel na drugą osobę nie w zamiarze przeniesienia na nią własności weksla, lecz w celu wytworzenia dla tej osoby legitymacji do inkasowania weksla.
Na zewnątrz indos ma postać indosu przenoszącego na nabywcę wszelkie prawa z weksla i uczynienie z niego samodzielnego wierzyciela wekslowego, jednak według woli stron na indosatariusza przechodzi tylko prawo zaskarżenia weksla i dochodzenia z niego praw w imieniu własnym lecz na rachunek indosanta. W wyniku indosu powierniczego w celu inkasa, indosatariusz dochodząc praw z weksla działa wprawdzie we własnym imieniu lecz na rzecz indosanta.